In veel opzichten zijn de schuttersfeesten van dit weekende een unicum. Zorgt het prachtige zomerweer voor een goede toeloop van het publiek, de vogel weerhoudt de mensen er zaterdag van vroeg naar huis te keren. Het blijkt een enorm taaie rakker te zijn die niet van. zijn paal af te krijgen is. Pas om kwart over vijf in de namiddag mag Peter Lankheet zich na 1146 schoten de nieuwbakken koning noemen. Het programma is dan inmiddels flink in de war geschopt
Het zou een lange zit voor de belangstellenden en de schutters worden. Volgens het draaiboek van de Haaksbergsche Schutterij moest zaterdag om een uur of twaalf al bekend zijn wie haar het komende jaar als nieuwe koning mag vertegenwoordigen. Het begint echter om twee uur pas ècht spannend te worden terwijl de vogel een uur later nog niet van wijken weet.
De Haaksbergse Harmonie is dan al vertrokken. De muzikanten hebben verplichtingen elders. Zij worden snel vervangen door de Sukerleppeltjes die zich bereid verklaarden het Wilhelmus te spelen. Dit kleinere gezelschap, klaar om het ‘felicitatielied’ in te zetten als ook de romp van de vogel van de paal valt, begint in afwachting daarvan vast met melodieën als: ‘Ik zou zo graag een borreltje lusten’ en ‘We zijn er bijna’. Het college van burgemeester en wethouders is op dat moment nog in z’n geheel compleet, .maar de één na de ander moet zich laten excuseren: de officiële opening van het subtropische zwembad Aquadroom roept hen naar Enschede. Burgemeester . Van Agt blijkt ook een taaie vogel: hij blijft tot het einde van de rit om in z’n uppie de huldiging van het nieuwe koningspaar op zich te nemen.
Uniek
Intussen is het publiek nog steeds hoopvol over een snelle afwikkeling van de schietwedstrijden. ,,Ja, alweer een stukkie, nu is hij er bijna af”, klinkt het minuut na minuut. In de zesde ronde wiebelt de vogel na ieder schot angstvallig. Dit wordt geconstateerd door een aantal toeschouwers dat de telescoop ter hand neemt om de overgebleven romp eens van dichtbij te bekijken. Wáár het stuk hout het best kan worden getroffen, wordt hen echter niet duidelijker. Op dat moment schalt door de microfoon dat het 700ste schot inmiddels gelost is. ,,Dit is nog nooit gebeurd”, zucht Klaas Groen, pr-man van de Haaksbergsche Schutterij. Een an-
‘. der ziet met spijt een paar mensen uit het publiek vertrekken omdat het nu toch echt te lang gaat duren. Terwijl bij de meeste schutters de
teleurstelling op het gezicht valt te
lezen als de romp door hun – vaak prachtige – schot nóg niet wordt geveld, slaken sommigen een zucht van verlichting dat zij geschoond worden van de drukke taak als koning van de Haaksbergsche Schutterij. Slechts een paar splinters dwarrelen naar beneden. Onder die laatsten ook Theo Eeltink en Martin Hammer. ,,Wij zijn zo druk met de Stichting Sterevenementen dat het koningschap een enorme belasting zou zijn”, verklaren zij zich nader. ,,Maar als ik de wedstrijd win, zal ik de kroon aanvaarden”, zegt Eeltink meteen daarop resoluut. ,,Het is tenslotte en héle eer.”
Intussen wordt overal druk gespeculeerd over de reden waarom de romp zich niet van zijn paal laat schieten. Dit jaar voor het eerst speelt het hele gebeuren zich in het kleine park rond de muziekkoepel bij ’t Hagen af. Een hele ingreep in de rijke traditie van de Schutterij. De concentratie van gebeurtenissen zorgt duidelijk voor meer sfeer op het ‘nieuwe’ schietterrein. Op de achtergrond hebben veel kinderen plezier op de speciaal voor hen bedoelde ouderwetse draaimolen. De schutters kunnen na hun beurt snel even een stukje geroosterd vtees nuttigen of een slok bier nemen.
Contrast
Voorheen werd de vogel op zijn schietpaal op het HSC-veld onder vuur genomen. Bovendien weet het houten voorwerp zich voor het eerst omgeven door een kogelvanger die ervoor zorgt dat het lood niet in de bodem van het Scholtenhagen terecht komt. De Schutterij draagt zo bij tot het behoud van het milieu. Volgens een aantal schutters is het contrast tussen de kogelvanger en de vogel niet duidelijk genoeg. Eigenlijk zou het houten scherm wit of zwart geverfd moeten zijn, is hun mening. Weer anderen denken dat Gerard Scharenborg, de vaste leverancier van de grote vogel, deze véél te goed heeft gemaakt. Woordvoerder Groen is van mening dat de manier waarop de vogel aan de paal is vastgemaakt wel eens de oorzaak kan zijn van het grote aantal ronden dat nodig is om de vogel er vanaf te schieten. ,,De voorgaande jaren zat de vogel op de paal, nu hangt hij er min of meer aan”, is zijn commentaar.
Om 17.15 uur lost Peter Lankheet uiteindelijk toch nog onverwacht, het 1146ste en laatste schot in de l 4e ronde. Marinus Waanders is op dat moment koning-af. Hij had vorig jaar aanzienlijk minder schoten (428) nodig om de vogel gevierendeeld en doorzeefd met kogels op de grond van het HSC-terrein te mogen bewonderen.
De kogel is door de kerk en er kan gefeest worden.
